Tajemniczy dom pani Peregrine

Życie Jacoba nie zapowiadało się ekscytująco. Pogodził się z myślą, że nigdy nie zostanie odkrywcą i nigdy nie będzie miał wielu przyjaciół. Ważne miejsce w jego życiu zajmował dziadek. To on najbardziej mu imponował i to on opowiadał mu najlepsze historie na dobranoc o pogodnym sierocińcu na walijskiej wysepce, ukrytym przed złem, wojną i potworami… Aż pewnego dnia dziadek Portman umarł w niejasnych okolicznościach. I wtedy wszystko się zaczęło…

Wracam do was po dłuższej przerwie niż planowałam, ale za to z czymś specjalnym. Tajemniczy dom pani Peregrine to niesamowita książka. Wywołuje dreszcz emocji i trzyma w napięciu. Wszystko jest tak opisane, aby budziło grozę. Nie jest to jednak powieść porównywalna do horroru, jest to thriller. Za to jaki!

Jacob to chłopiec jak każdy inny, z tą różnicą, że ma szalonego dziadka, a przynajmniej wszyscy tak sądzą. Bo czy wy, nie uznalibyście za obłąkanego kogoś, kto mówi o potworach i niesamowitych dzieciach? Ja nie. Gdy poznajemy Jacoba zaczyna on pierwszą pracę i wchodzi w dorosłe życie. Autorytetem dla niego jest dziadek, który opowiadał mu niesamowite historie w dzieciństwie. Rozwiązuje tajemnice dziadka i odkrywa przerażającą prawdę jego życia. Jest odważny i bardzo dociekliwy, co nie zawsze działa na jego korzyść.

Fabułą jest bardzo ciekawa jednak jak powszechnie wiadomo, inicjatywa to nie wszystko. Pozostaje kwestia samego opowiedzenia wymyślonej historii. Autorowi się to udało. Jest dużo opisów, ale żaden z nich nie jest zbędny i w nie nudziłam się ani przez chwilę. Wszedłbyś do strasznego, opuszczonego domu, wiedząc co możesz tam zastać? Ja bym się bała, a w przypadku tej powieści, boję się czytając. Nie zaśniesz spokojnie, póki jej nie dokończysz. Tajemnica okalająca tę książkę ma niesamowitą moc.

To trzymający w napięciu, wspaniały thriller. Jeśli ktoś nie lubi bardzo strasznych książek - jest ona dla niego. Wywołuje dreszcz emocji, ale nie przeraża.