Główną bohaterką książki jest Jasmina, dwudziestoletnia muzułmanka, która mieszka w Europie i nie jest... terrorystką. Jasmina jest cool, ale często z jakiegoś powodu wkurzona, ponieważ czuje się niezrozumiana. Nawet przez swoją najbliższą przyjaciółkę, która po latach wspólnego frontu (czy naprawdę?) przyjmuje propozycję zamążpójścia. Nie rozumieją jej również rodzice, którzy jak wszyscy rodzice na świecie nie nadążają za poglądami zbuntowanej i poszukującej tożsamości dwudziestolatki. Nie rozumieją jej muzułmańscy rówieśnicy, którzy woleliby, żeby była trochę spokojniejsza i mniej skomplikowana. Trudno się jej dogadać z Europejczykami, ponieważ zadają denerwujące i stereotypowe pytania na temat Arabów. Czuje się sama i zagubiona w plątaninie sprzeczności. Posiada jednak na szczęście skuteczną broń: dystans i poczucie humoru. W tej niesamowitej książce można znaleźć wszystko a randki, problemy z rodzicami, długie spotkania z przyjaciółkami, rozmowy na temat ciuchów i facetów.
Źródło opisu: lubimyczytac.pl
Jasmina jest muzułmanką - współczesną. Wyłamuje się z rygorystycznych zwyczajów religii islamu. Nosi mini spódniczki, krótkie rękawy, "za ciasne spodnie" - jak twierdzi jej mama - i na pewno nie nosi chusty. Zbyt przebojowa jak dla muzułmańskich rówieśników. Irytują ją europejskie stareotypy. Jest to główna bohaterka powieści "Może dziś nikogo nie zabiję", postać wprost świetna. Pełna energii, próbująca żyć po swojemu.
Fabuła nie jest zbyt wyszukana, ukazuje życie i rozterki (nie) zwykłej dwudziestolatki, która wcale nie jest terrorystką. Muzułmanie nie są lubianą grupą społeczną przez większość chrześcijan, gdyż ich metody szerzenia islamu są dosyć brutalne. Dzięki tej książce możemy poznać inną stronę tych ludzi, którzy nie mają nic wspólnego z zamachami terrorystycznymi. Spokojnie żyją, nie odróżniając się od nas, praktykując swoją religię i nikomu nie wadząc. Trzeba pamiętać, że nie wszyscy są wrogo nastawieni.
Wydarzenia opisane w wyżej wspomnianej powieści, nie wyróżniają się niczym szczególnym. Jest to - nawet zaryzykowałabym stwierdzenie - dosyć wyświechtany pomysł, pomijając oczywiście tło kulturowe. Nie ma w niej pędzącej akcji, ale są wyraziści bohaterowie. Nie ma także mrożących krew w żyłach zwrotów akcji - choć takowe występują. Mimo wszystko, to właśnie styl autorki sprawia, że lektura jest najbardziej przyjemna. Tekst czyta się bardzo szybko, zresztą bardzo pomaga w tym fakt, że owa powieść nie jest zbyt długa, liczy sobie zaledwie sto siedemdziesiąt stron. Napisana lekko żartobliwie i ze szczyptą ironii.
Nie jest to powieść wysokich lotów, ale warta uwagi Idealna na luźny wieczór. Z pewnością nie jest bezmyślna, choć zbyt dużo myślenia nie wymaga. Można poczuć się przy niej wręcz błogo. Polecam głównie nastolatkom, gdyż tej książce raczej bliżej jest do czytadła dla nastolatek.
7/10
Za książkę dziękuję wydawnictwu Kefas
Niestety tym razem książka zupełnie nie leży w moim guście :)
OdpowiedzUsuńKsiążka wydaje się nawet całkiem ciekawa :) żyje pośród różnej społeczności, także wśród muzułman i widzę jak bardzo naciskają oni na noszenie chust przez kobiety. Nawet na basenie dziewczyny są całkowicie okryte (co wg mnie nie służy dobru), jednak taka jest religia. Jeśli patrzą mężczyźni one nie mogą pokazywać włosów. Fajnie, że ta książka łamie ten stereotyp. Nie każdemu przecież można narzucić swoją wolę - i ta książka to pokazuje :)
OdpowiedzUsuńJa nie miałam do czynienia z muzułmanami, ale z opowieści wiem o czym mówisz :)
UsuńOd dawna poluję na tą książkę i nigdzie nie mogę znaleźć, a bardzo interesują mnie tego typu powieści ze względu na moje małżeństwo z Muzułmaninem. Być może że za kilkanaście lat moja córka będzie miała podobne problemy jak ta dziewczyna.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i zapraszam http://swiat-powiesc.blogspot.com/