Wywiad z Katarzyną Puzyńską!

1.Dlaczego akurat kryminał? Jak zaczęła się pani przygoda z pisaniem? Od czasu, kiedy przeczytałam moją pierwszą powieść Agathy Christie, uwielbiam czytać kryminały. Zwłaszcza te klasyczne. Właśnie dlatego postanowiłam spróbować swoich sił w tym właśnie gatunku. Duże znaczenie miał też kurs pisania kryminałów, który zaoferowała swoim czytelnikom moja ulubiona szwedzka pisarka Camilla Läckberg. Jej wskazówki, jak pisać, były niezwykle pomocne podczas całego procesu. 2.Co panią zainspirowało do napisania książki? Jak pani wpadła na historię opisaną w „Motylku”? Wszystko zaczęło się od wydarzenia, które otwiera powieść, to znaczy od śmierci nieznanej nikomu zakonnicy. Pewnego zasypanego śniegiem poranka, zakonnica zostaje przejechana przez samochód. Jak miłośnicy kryminałów mogą się spodziewać, szybko okazuje się, że nie był to taki zwykły wypadek. Pojawia się więc nieuniknione pytanie: Dlaczego zakonnica została zabita? Kto, jak kto, ale ona przecież nie powinna mieć wrogów. Ten właśnie pomysł przyszedł mi do głowy najpierw i od niego zaczęłam krok po kroku rozbudowywać całą fabułę. 3.Kto pierwszy przeczytał „Motylka”? Moja rodzina i najbliżsi przyjaciele. Chętnie słuchałam ich uwag i jestem im wdzięczna za cierpliwość i pomoc. Nieraz przywołali mnie do porządku, kiedy schodziłam na manowce albo wymyślałam aż nazbyt sensacyjne scenariusze. 4.Czy może nam pani zdradzić, co będzie w następnej książce? Druga część serii nosi tytuł „Więcej czerwieni”. W okolicach Lipowa, które Czytelnik poznał w „Motylku”, znowu wiele się będzie działo. Tym razem, zostają zabite dwie młode kobiety. Ich ciała brutalnie okaleczono. Istnieje podejrzenie, że zabójstwa mogą być dziełem seryjnego mordercy. Tak przynajmniej sądzi policja z Brodnicy. Sprawę prowadzą znani z „Motylka” funkcjonariusze, Daniel Podgórski i kontrowersyjna Klementyna Kopp. Czy uda im się w porę powstrzymać zabójcę? 5.Jakie książki pani czyta? Tak, jak mówiłam wcześniej, obecnie czytam głównie kryminały i książki sensacyjne. Lubię szczególnie wielowątkowe powieści z ciekawymi, rozbudowanymi postaciami. Pewnie dlatego właśnie tak bardzo podoba mi się mieszanie typowego kryminału z powieścią obyczajową częste na przykład w prozie szwedzkiej. Obok głównego wątku śledztwa, bohaterowie toczą swoje życie. Moim zdaniem to dodaje powieści wiarygodności i sprawia, że czytelnik może zanurzyć się w wykreowanym przez autora świecie. Być może jest to tak zwane „zboczenie zawodowe” (studiowałam psychologię), ale lubię mieć wrażenie, że znam bohaterów osobiście. Dlatego też tak bardzo lubię serie powieściowe, w których czytelnik może przez dłuży czas śledzić losy ulubionych bohaterów. 6.Jakich pisarzy pani lubi? Jest wielu pisarzy, których bardzo cenię. Skupię się więc może na „kryminalistach”. W tym gatunku, moim numerem jeden są zdecydowanie wspomniane już wcześniej Agatha Christie i Camilla Läckberg. Lubię też Håkana Nessera, Åkego Edwardsona, Åsę Larsson i Stiega Larssona. Jeżeli chodzi o innych autorów zagranicznych, to bardzo cenię również Tess Gerritsen i Kathy Reichs. W Polsce także mamy wiele niezwykle uzdolnionych pisarzy. Bardzo podobają mi się na przykład książki Zygmunta Miłoszewskiego, Anny Fryczkowskiej, Marty Guzowskiej, Mateusza Lemberga, Joanny Jodełki, Anny Klejzerowicz, czy Gai Grzegorzewskiej. Właśnie zaczęłam czytać powieść Katarzyny Bondy i również zapowiada się ciekawie. Mogłabym wymieniać i wymieniać. Polski kryminał zdecydowanie ma się dobrze . 7.Jaka książka ostatnio podbiła pani serce? Bardzo ciężko jest mi zdecydować się na jeden tytuł. Tak się bowiem złożyło, że ostatnio przeczytałam kilka bardzo dobrych kryminałów. Jeżeli muszę wybrać tylko jedną książkę, będzie to chyba „Ziarno prawdy” Zygmunta Miłoszewskiego. Chcę coś znaczyć: Dziękuję za rozmowę. Katarzyna Puzyńska: Ja także bardzo dziękuję za rozmowę i zapraszam Czytelników bloga „Chcę coś znaczyć” do odwiedzenia książkowego Lipowa. Mam nadzieje, że „Motylek” Wam się spodoba.